Mikrokosmos

Jestem istotą zasypiającą obecnie nawet na stojąco.
Obficie nakarmiona kaloryczną sałatką, napojona gorącą herbatą zieloną z jaśminem, mrużę oczy w świetle stojącego wysoko słońca i bardzo, bardzo, bardzo chcę coś napisać, ale myśli zupełnie nie przyklejają się do słów.

Hanka!
Co?
PUDŁO!

Mniej więcej tak się czuję. Zmasakrowana przez pudła, piramidy, tony, sterty pudeł różnej wielkości i koloru. Zepchnięte w czarną otchłań garderoby udają, że ich nie ma. Ale ja swoje wiem. Ona tam są i przyjdzie moment, w którym trzeba będzie stawić im czoła.
Może jednak jutro, a najlepiej pojutrze.
Na razie muszę odpocząć, nacieszyć się pełną dezorganizacją, chaosem, barkiem przedmiotów, które nie są do życia absolutnie potrzebne. Pustymi półkami i ścianami. Echem.
Umyć okna i podłogi.
Albo chociaż tylko podłogi.
Wyspać się. Borze najzieleńszy – WYSPAĆ SIĘ!

Jak się zatrzymuje czas?
Jakoś nagle zdjęcia przestały wystarczać, pokazują sterty wszystkiego, cztery uśmiechnięte i wymęczone twarze, dwa drinki, bo mieliśmy tylko dwie szklanki (pozostałe dziesięć podstępnie ukryło się w otchłani szafki), dziurę w ścianie i liść na drzwiach, i krowę na parapecie, rozpłaszczoną, bo z pustym brzuszkiem, ale to mało. Mało mi, mało.
Potrzebuję zapach pochować do słoiczków i próbówek, atmosferę rozwiesić zamiast firanek, echo uwiązać na łańcuchu. Nagrać film w głowie.


Bo jest mi tak, że mam ochotę mordować z miłości. I co mi zrobicie? Nic mi nie zrobicie! Możecie w prezencie kupić mikser i tortownicę ;)

A za miesiąc posadzę/posieję borówkę amerykańską, bo przestrzeń balkonowa domaga się zieleni.

New 30 Day Song Challenge
Day 28 - Song you think everyone should have to listen to