Stan przedwieczny

Chodzi mi od rana po głowie Sekwencja Wielkanocna.
Mruczę czule, bo uwielbiam jej melodię (należy do tej samej kategorii co słynny Anielski Orszak, który po każdym pogrzebie siedzi mi we zwojach przez tydzień). Jak na kogoś, kto od dziesięciu lat unika kościoła jak diabeł wody święconej, radzę sobie z pieśniami liturgicznymi całkiem nieźle, a nucenie ich pod nosem powoduje u mnie radosny spokój. Mam ewidentnie syndrom dziecka, które w trakcie życia płodowego karmione było przez oświeconych rodziców muzyką Mozarta.
Przypominają mi się podświadomie szczęśliwe i spokojne lata pod oazowym kloszem. Świat był wtedy prosty i regularny, wyznaczony rytmem kalendarza kościelnego i pór roku (jak w „Chłopach” Reymonta, zauważcie Państwo - niezwykle mnie ta analogia bawi), pachnący kadzidłem i starą jesionką babci siedzącej ławkę wcześniej.

Całkiem w innym życiu.

Niczego nie żałuję, ani tych godzin na klęczkach, ani tych lat w zakonie, wręcz przeciwnie. Wzięłam dla siebie to, co było mi potrzebne, porozpychałam łokciami horyzonty, żyłam grzecznie i spokojnie do osiemnastego roku życia. Pierwszy papieros i pierwsza wódka na imprezie po otrzymaniu świadectw maturalnych, pierwszy kac dzień po. Nie czuję, żebym cokolwiek straciła.

Aklimatyzuję się, a aklimatyzacja przebiega bezboleśnie.
Jest ciepło i pomarańczowo, wygodnie i smacznie. Trochę się czuję jak na wakacjach, a trochę jakbym zbudowała dom, po nocach śni mi się, że robię zakupy z wielkim brzuchem, w którym ukrywają się i radośnie baraszkują pięcioraczki. Nie, nie zamierzam, niech bór broni, raczej idę w stronę zmniejszania gabarytów, spokojnie i bez paniki, ale śmieszy mnie mój własny mózg, wszystko mnie śmieszy i cieszy, poza tym wiatrem, który głowę urywa.
Nie widzę problemów, poza tymi które sama sobie hoduję na podłożu z bujnej wyobraźni, a potem ubijam dobrym snem i intensywną pracą. Nieprawdziwe są.
No i zakochałam się na śmierć w sobotnim marzeniu, dawno się tak nie zakochałam, więc nie mówię nic głośno, bo zaperzać nie wolno oraz OSOBY TRZECIE mogą stwarzać problemy. Niech Osoby Trzecie nie stwarzają przez wzgląd na moje osobiste dobro psychiczne, bardzo Osoby proszę. Obiecuję, że pomysł jest doskonale absolutny i wart wszelkich nakładów i środków!
Proszę, proszę, gdyż pragnę pozostać zakochana ;)