Zirytowane stworzenie polityczne

No i jak ja mam się nie denerwować, no jak?
Nagle wszystkim dookoła, a głównie istotom ludzkim znającym mnie raczej mniej niż więcej wydaje się, że mogą mi hurtem prawić morały, dawać dobre rady w tonie „weź się w garść, nic się przecież wielkiego nie stało”, a także dokonywać ocen mojej postawy i podejścia do sprawy (od tych limeryków wszystko mi się ostatnio rymuje, proszę nie zwracać uwagi). *
Zrozumiałabym zachowania stadne gdybym sama domagała się uwagi. Ale nie. Towarzysko tematu unikam jak mogę, nie chcę kalać mych usteczek malinowych obelżywymi słowy, gdyż jest to poniżej mojej godności, ani ronić łez publicznie, zatem milczę uparcie. W temacie szczegółów rzecz jasna, bo ogólnie zmuszona zostałam do zajęcia oficjalnego stanowiska, że nie i nic i pufff. Jak się jednak okazuje, Nie chcę o tym mówić oznacza, że koniecznie TRZEBA o tym pomówić ale w odroczonym terminie. Stado najwyraźniej dojrzało do sytuacji w której musi dać wyraz swojemu zainteresowaniu, a najlepiej jeżeli to zainteresowanie zostanie skrzętnie ukryte pod pretekstem pomocnej dłoni i woreczka dobrych rad. Zaglądania w osobiste, że tak powiem, przeżycia, bardzo nie lubimy, oj nie. Przeżycia osobiste mają to do siebie, że są osobiste i nie wymagają komentarzy, ani dobrych rad, a już na pewno nie zapewnień, że przecież ostatecznie to nic się nie stało i jak na ich oko to powinnam być nieskończenie szczęśliwa i w ogóle, szóstka w totka, impreza hawajska i co tam sobie jeszcze zażyczę, otwieramy szampana. Nic nie otwieramy, sama sobie otworze białe półwytrawne dla ukojenia nerwów.
Nooo sorry …
To że mi wichura chałupy nie porwała, że rodzic nie zszedł był z tego świata, że nie mam dziatek maleńkich, rozwodu ani nawet męża nie oznacza do cholery, że możemy wspólnie zanucić „nic się nie stało, Polacy, nic się nie stało”! A idźcie wy wszyscy naprawdę w cholerę bo zakurwię z laczka i poprawię z kopyta. Grrr.



A poza tym to jakby państwo nie zauważyli mamy kampanię wyborczą pełna gębą.
Ja zauważyłam, owszem, tylko tak jakoś ostatnio wynika, że bardziej zaglądam co tam w środku niż co na zewnątrz, stąd milczenie na ten temat.
Ale nic się nie zmieniło, nadal prezentuję sobą arystotelesowski gatunek zoon politikon i nieodmiennie emocjonuję się tym co na naszej barwnej arenie politycznej się odprawia, a odprawia się wiele i bardzo interesująco.
Mam ja jednakowoż taki jeden problem ze sobą, że występuję w roli bardzo twardego elektoratu jednej partii na Pe, co oznacza, że z obiektywizmem moim jest raczej słabo, choć staram się bardzo. Enyłej. Muszę tu publicznie oświadczyć, że kocham miłością ślepą Panią Poseł Beatę Kempę, robi mi ta kobieta niezwykle dobrze na cerę i zmarszczki mimiczne, dzięki niej mam więcej tych od śmiechu niż od płaczu. Ale wczorajsza wiadomość o włamie na sejmowe konto mailowe Pani Poseł wcale mnie nie rozbawiła, nieprawdaż. Bo to kolejny zamach na państwo polskie, teraz wszystko w rekach prokuratury, jak oświadczył Prezes (a jak prokuratura nie da rady, a nie da, bo jest polityczna, to się poprosi FBI i CIA, bo Ameryka to nasz brat, Bardzo Wielki Brat). Czekam w napięciu na rozwinięcie wątku, bo to jest bardzo poważna sprawa i wale nie ma się z czego śmiać.

Najpierw debaty o debatach.
Potem Pani Zyta Gilowska i jej huśtawki nastrojów.
Teraz Pani Poseł Beatka.
No niech mi ktoś powie, że nasze kampanie nie są barwne i godne uważnego śledzenia, tego w realu nie uświadczycie, nawet profesjonalny teatr absurdu nie ma szans w konkurencji, politycy stawiają poprzeczkę niezwykle wysoko.
Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy ;)


*Nie mam bynajmniej na myśli aktywności blogowej, tu TO CO INNEGO ! ;)